ΠΑΡΑΜΥΘΟΠΟΙΗΜΑ
“Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ”
Παραμύθι θα σας πω απ΄ τα παλιά
για μια κόρη λυγερή, τη Μυγδαλιά.
Σε κάστρο ζούσε μόνη της πολύ,
πιστά ακολουθώντας της μάνας της τη συμβουλή.
Πρόσεξε κόρη μου γλυκιά
έξω μη βγεις στην παγωνιά.
Αέρας φυσάει δυνατά
παγώνει ανθρώπους, ζώα και φυτά.
Μες του Χειμώνα την καρδιά
η όμορφη Αμυγδαλιά
στο παραθύρι καθότανε
έξω να βγει συλλογιζότανε.
Βοριάς τη βλέπει και θαμπώνεται
σε πρίγκηπα μεταμορφώνεται.
-Έβγα όμορφη κυρά
με πλάνεψε η ομορφιά.
Η Μυγδαλιά μες τη χαρά
την πόρτα ανοίγει, το τολμά.
Μα πάγωσε σε μια στιγμή
και δέντρο έγινε για μια ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου